Ва суханони Худои Таъоло: « Некӯкорӣ он нест, ки рӯи худро тарафи машриқу мағриб мутаваҷеҳ кунед$dfktrby некукор он аст, ки Худо ва рӯзи қиёмат ва фариштагон ва китоб ва паёмбаронро бовар дорад.ва молро бо вуҷуди дӯст доштанаш - ба хешовандону ятимон ва фақирону мусофирон ва суолкунандагон бидиҳад ва барои ( озод кардани ) бардаҳо харҷ кунад.; ва намозро барпо дорад ва закотро бидиҳад; ва чун аҳд кунад, аҳди хеш вафокунандагонанд; ва дар тангдастию сахтӣ ва ба вақти корзор сабркунандагонанд; инҳо ростгӯёнанд ва ҳам инҳо парҳезгоронанд» ( 2:177).
Саҳеҳ ал- Бухорӣ ҷилди 1 саҳ 28